پارکینسون :

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که با مشکلات حرکتی شروع می‌شود. این بیماری می‌تواند بخشی از مغز شما که حرکات بدن را کنترل می‌کند، تحت تاثیر قرار دهد.

 

 

پارکینسون چیست؟

 

در عمق مغز، منطقه‌ای به نام جسم سیاه (Substantia Nigra) وجود دارد و برخی از سلول‌های آن دوپامین تولید می‌کنند. حرکات نرم و هماهنگ عضلات بدن به وسیله‌ دوپامین امکان‌پذیر می‌شود. در بیماری پارکینسون، سلول‌های جسم سیاه شروع به مردن می‌کنند و سطح دوپامین کاهش می‌یابد. وقتی سطح دوپامین ۶۰ تا ۸۰ درصد کاهش پیدا کند، علائم بیماری پارکینسون شروع می‌شوند.

 

چه افرادی در معرض خطر ابتلا به پارکینسون هستند؟

جنسیت: مردان ۱.۵ برابر بیشتر از زنان به این بیماری مبتلا می‌شوند.

نسل: طبق تحقیقات، شیوع این بیماری در افراد سفید‌پوست بیشتر از افراد سیاه‌پوست یا آسیایی است. همچنین، موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایل افزایش خطر ابتلا به این بیماری باشد.

سن: این بیماری معمولا در بازه سنی ۵۰ تا ۶۰ سالگی بروز می‌کند.

سابقه خانوادگی: افرادی که اعضای نزدیک خانواده‌شان به این بیماری مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا قرار دارند.

سموم: تماس با برخی سموم ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

آسیب به سر: افرادی که دچار آسیب‌ به سر می‌شوند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری باشند.

 

علائم پارکینسون

علائم پارکینسون شامل دو مرحله می باشد

1- علائم اولیه

2- علائم حرکتی

علائم اولیه پارکینسون

• کاهش توانایی بویایی (Anosmia)

• یبوست

• دست‌خط کوچک و فشرده

• تغییر در صدا

• وضعیت خمیده بدن

 

علائم حرکتی

 

• لرزش (ترمور): لرزش در حالت استراحت که معمولا در دست‌ها، پاها یا سر رخ می‌دهد.

• کندی حرکات (برادی‌کینزی): حرکات آهسته که انجام فعالیت‌های روزمره را دشوار می‌کند.

• سفتی در بازوها، پاها و تنه (ریجیدیتی): سفتی و سختی در عضلات این نواحی که ممکن است باعث محدودیت در حرکت و درد شود.

• مشکلات تعادل و تمایل به افتادن: مشکل در حفظ تعادل که ممکن است منجر به افتادن یا سقوط شود.